Beschadigd?

Als je beschadigd bent in je verleden, kruip je en sta je dan in een definitieve slachtofferrol?

Ik denk persoonlijk van niet, want je bent je juist ontzettend bewust van wat je voelt. Mensen met beschadiging hebben vaak ook extra antennes of voelen juist heel veel dingen goed aan. Zij voelen juist aan met hun bewuste onderbewuste. Je kent het wel dat je tegen jezelf zegt; ik voel ergens dat het niet goed zit, dat dus.

Wel denk ik dat je jezelf sneller in een slachtofferrol kunt plaatsen als je hier niet bewust van bent of je doet het om iets voor elkaar te kunnen krijgen, maar dat is weer een andere (negatieve) zijde van dit onderwerp. Los daarvan hoeft dit natuurlijk niet de werkelijkheid te zijn.

In mijn leven;

In mijn eigen leven heb ik vaak te horen gekregen dat ik me in een slachtofferrol verschool, terwijl dit juist het omgekeerde was. Het is een coping (mechanisme) die je ook bewust en positief kan inzetten vind ik. Zo gebruik ik deze lifetool om mensen te peilen en te observeren en te luisteren naar mezelf, naar mijn gevoel. 9 van de 10 keer is het juist. Vaak kies ik er ook voor om er bewust niets mee te doen, omdat je niet iedereen over één kam kunt scheren en soms een voordeel van de twijfel moet toepassen dan. Ga ik dan op mijn bek, dan is dat maar zo. Dan maar een reflectie achteraf.

Bewust

Denk dat het belangrijkste is om je bewust te zijn van wat je hebt meegemaakt en feitelijk heeft dit een aantal dingen gevormd in je leven. Zo kan dat ook in gedrag zijn. Toch kan je je gedrag positief veranderen door jezelf te trainen en sommige dingen aan te gaan die je lastig vindt. Dat noem je exposure. Je zult zien dat je de meeste dingen, dan wel alles eigenlijk niet uitkomt. Zo reset je je brein en overschrijf je de negatieve ervaringen. Het is her conditionering van jezelf. Verdwijnen de krassen op de plaat dan? Je plaat blijft bekrast, maar je gaat anders om met de situaties.

Zo heb ik wel eens gehoord van mensen dat ze bepaalde dingen uit principe niet meer doen omdat het teveel pijn doet en dat vind ik heel jammer. Juist omdat het vaak dingen zijn die heel mooi kunnen zijn en je kunnen helpen om verder te groeien als persoon. In mijn eigen leven kan ik je een pijnlijk voorbeeld geven; zo heb ik mijn leven veel fouten gemaakt mbt mijn kinderen, was ik er misschien niet 100% op de momenten die nodig waren omdat ik zo nodig verdoving nodig had. Dit wordt nog steeds tegen me gebruikt. Dit doet pijn. Ik kan denken, ik geef de strijd op, ik ga weg.

Niet persoonlijk

Ik neem het niet persoonlijk en vooral niet van mijn kids. Zij hebben niet voor de situatie gekozen. Zij verdienen alles behalve dat. Ik weet en voel dat elke dag en elke dag ga ik deze persoonlijke strijd van negatieve overtuiging aan, dat ik niet goed genoeg ben, geen goede vader ben omdat ik in het verleden iets heb nagelaten of dat dit elke keer wordt herhaald op welke manier dan ook.

Iedere keer ervaar ik weer dat juist tegenovergestelde is wat telt, dat ik er nu ben, en dat ik nu geef in dit moment, liefde. Omdat ik elke keer weer ervaar dat het goed is wat ik doe, om wie ik ben, wat ik zeg, zet ik kleine ministapjes vooruit. Betekent dit dat ik nu niet meer bang ben voor teleurstelling of angstig ben om mijn kinderen kwijt te raken? Nee, integendeel, dat is de kras. Maar in het NU weet ik dat het goed zit en dat is waar het om draait.

Gister is wat was en morgen is niet beloofd. Het is nu, het moment waar het om gaat.

Gisteren 3 jan 25

Gisterochtend had ik een mooie wandeling gemaakt door de onlanden. Halverwege zag ik de donkere lucht ontstaan en dat was de richting waar ik heen moest wandelen. Heb er een kleine indruk van opgenomen. Klik op deze link. Om de video te zien. Uiteindelijk een zware sneeuwbui ontvangen die mij een nat pak bracht tot op mijn tanga slip whahahaha :P

Wilde ik nog even met je delen :) Geregeld ben ik daar te vinden, gemiddeld 3-4 keer per week en elke dag wandel ik wel op 1 of andere manier. Lekker buiten en in beweging. De sportschool staat even on hold vanwege een hardnekkige blessure in mijn schouder. We gaan zien waar dat schip strand. Volgende week 7 januari naar het ziekenhuis voor een vervolg onderzoek. To be continued.

Tot de volgende!

Laterz,
Jeff