Een dag zoals een dag
Welke dag het ook is, het is een dag. De mens heeft er een naam aan gegeven zodat we weten wanneer we leven. Maar is het niet gewoon zoals het is? Moet het perse een verschil zijn als het een andere dag is? Voel je je dan beter, gelukkiger of gezonder? Maakt het uit wanneer?
Het is allemaal zo..menselijk, zo bedacht. Ik kan me er druk om maken of het laten zoals het is. Dit doe ik door in het moment te zijn en te voelen wat ik voel in en op dat moment. Een dag verbonden aan een tijdstip maakt voor velen een moment van stress. Het triggert alles in mij, geeft me ergens een soort van prestatie druk maar voor wie? Voor wie moet ik presteren, iets laten zien of bewijzen? Voor niemand toch? Alleen mezelf is op dat moment belangrijk want als ik mezelf steady heb en in balans, dan kan ik toch geven?
Pijn?
Toch los van alle dagen voel ik regelmatig de pijn, de pijn van het feit dat ik mijn kinderen, mijn vlees en bloed niet dagelijks om me heen heb. Mensen die tegen mij zeggen dat ze voelen wat ik voel en dat ze met me meeleven, is dat echt zo? Weet jij echt waar ik op vele momenten doorheen ga als ik die extreme pijn voel van verlies? Terwijl mijn kinderen in de buurt wonen, maar niet bij me kunnen zijn? Voel jij waar ik doorheen moet gaan, jaar in jaar uit om mijn kinderen te blijven zien?
En nee, dit is geen slachtofferschap of rol die ik vervul, ik geef je een inkijkje in de strijd die ik vecht al meer dan 10 jaar lang.
Toneelspelen
Zoveel mensen spelen toneel en dat doen ze elke dag weer. Naast het feit dat ze een geweldig acteur zijn en hun geld verdienen met hun eeuwige leugens, hebben ze geen daden en alleen maar praatjes. Maak het nog vaak genoeg mee dat mensen je teleurstellen waar je bij staat. Het nadeel is hieraan is dat ik een mechanisme heb ingebouwd dat mij harder maakt en over 1 kam ga scheren. Het maakt dat ik mensen over het algemeen niet meer zo snel vertrouw en vaak uitga van het minst voordelige scenario, zodat ik later kan reflecteren dat het het meeviel of juist mijn verwachting een bevestiging had gegeven.
Mijn kinderen
Ik mis mijn kinderen elke dag en in mijn optiek is dit niet zomaar even 'loslaten' veel dingen kan ik loslaten maar dit gaat me wel echt aan mijn hart. Elke keer dat ik hen zie en bij me heb, moet ik hen er van overtuigen dat ik hen het belangrijkste vind in mijn leven, dat ik hen lief heb, dat ik van ze hou met heel mijn hart en ziel, dat ik voor hen door het vuur ga. Puur omdat er van de andere kant dingen worden ingefluisterd die het tegenovergestelde beweren. Maar goed, ik treed verder niet in detail. De waarheid zal op een gegeven moment zegevieren en tot die tijd blijf ik strijden voor mezelf en mijn kids. 100.
Tot de volgende.
Groet,
Jeff

Reactie plaatsen
Reacties